Column: wees je bewust van risico’s op de piste

Van achteren aangeskied

Afgelopen winter waren mijn man en ik samen met de kinderen heerlijk een weekje aan het skiën in het Oostenrijkse Fieberbrunn en omgeving. Precies tussen Saalbach en Fieberbrunn ging het echter mis. Mensen die daar bekend zijn, kennen deze piste wel: de Reckmoos Nord, de rode 121. Ik was net op een steil en niet zo’n breed stuk van de piste, met een beetje ijzige pistecondities. Het was zeker niet overdreven druk. Vanuit het niets werd ik van achteren aangeskied en voordat ik het wist lag ik op de grond.

De veroorzaker bleek een Engelstalige man van in de vijftig. Hij vroeg hoe het met mij ging, maar daar kon ik niet zo goed antwoord op geven. Je bent toch een beetje confuus over wat er dan plotseling gebeurt, vooral omdat ik eigenlijk nooit val en ook nog nooit betrokken was bij een skiongeluk. Ik was voorover gevallen en in een reactie draai je dan je lichaam. En daarbij viel ik vol op mijn linkerschouder. De man beweerde dat ik opeens naar links afboog en dat hij mij toen niet meer kon ontwijken. Dat kan ik mij helemaal niet zo herinneren, maar hoe dan ook moeten mensen die van boven komen volgens de FIS pisteregels rekening houden met de mensen die voor hun skiën. Maar, op zo’n moment ben je meer met jezelf bezig dan met het bedenken van goede argumenten. De man skiede vervolgens verder naar beneden.

Hulp

Mijn man was al een stuk lager op de piste, dus hij heeft het ongeval niet zien gebeuren. Toen hij mij zag liggen is hij naar boven geklommen om me te helpen. Omdat het wel ging, ben ik toch op eigen kracht naar beneden geskied. Want ach: je wilt liever geen gedoe met hulpdiensten en een banaan etc. Dan voel je je echt zo’n slachtoffer. Ik had wel last van m’n arm, maar als ik die naar beneden liet hangen, had ik geen pijn. Niettemin voelde ik wel dat het niet helemaal goed zat. Bij het dalstation van de lift richting Fieberbrunn kwam ik een Nederlander tegen die tegen me zei dat ik beter geen risico kon nemen. Dus toch maar de hulpdiensten gewaarschuwd en die kwamen twee man sterk. Eén nam alle gegevens op en de ander onderzocht mij medisch. Met mijn arm in de mitella ben ik met de sneeuwscooter naar beneden gebracht. 

Niet meer de piste op

Eigenlijk geloof je niet dat het jou is overkomen en dan laat je ook alles heel gemakkelijk over je heen gaan. Ik werd vervolgens behandeld op een medische hulppost in Fieberbrunn, waar werd vastgesteld wat er aan de hand was. Ik bleek een scheurtje in een pees te hebben opgelopen tussen het sleutelbeen en het schouderblad. Skiën zat er de rest van de week niet meer in. De mensen daar zijn echt super-professioneel en ontzettend aardig. Het administratieve deel kwam later wel, eerst kijken ze wat er lichamelijk aan de hand is.

Politie erbij

Mij viel vooral op dat de hulpverleners op de sneeuwscooter al direct aan mij vroegen of ik de politie had gebeld. De schuldvraag kan strafrechtelijk en verzekeringstechnisch van belang zijn, maar dit heeft ook met veiligheid te maken. De hulpverleners hebben mijn contactgegevens aan de politie gegeven, waarna de politie ’s avonds bij ons in het hotel langskwam. We kregen een complete vragenlijst onder ogen: wat er precies was gebeurd en waar. Maar ook hoeveel ski-ervaring ik had, welk merk ski’s en welk merk schoenen.

De politieagent vertelde dat zij met een team van 15 mensen, naast hun gewone werk, alle ongelukken monitoren om bijvoorbeeld te kijken op welke pistes relatief veel ongevallen plaatsvinden. Dan kunnen zij daar eventueel aanvullende veiligheidsmaatregelen nemen. Hij vertelde ook dat je door de politie gelijk te waarschuwen, kunt vaststellen of de veroorzaker misschien teveel heeft gedronken. In dat geval riskeert zo iemand zelfs een gevangenisstraf of een fikse boete. Mijn tip is dan ook dat je altijd de gegevens van de tegenpartij noteert. Beter nog: maak een foto van de ID-kaart die iedereen bij zich moet hebben. Mocht iemand er na een skiongeluk razendsnel vandoor gaan, dan moet je heel snel de politie waarschuwen. Houd er verder rekening mee dat je gelijk moet afrekenen bij de medische hulppost. Kreeg ik later weer terug van de zorgverzekering. De reisverzekering vergoedde in mijn geval de resterende dagen van de skipas.

Post uit Fieberbrunn

Een paar weken geleden lag er opeens post uit Fieberbrunn op onze deurmat, inclusief een reep chocolade. In de bijbehorende brief zei het verkeersbureau het heel vervelend voor me te vinden dat ik dit heb moeten meemaken en verzekerden zij ons dat zij er alles aan doen om de pistes veilig te houden. Ze hoopten dat ik ondanks de nare ervaring toch weer terug zou komen in Fieberbrunn. Nou, we hebben alweer geboekt voor de volgende voorjaarsvakantie!

Zo’n geste geeft wel een extra goed gevoel. Wat mij ook bijblijft is de enorme behulpzaamheid van iedereen. Maar, nog steeds speelt de vraag door mijn hoofd hoe dit nou heeft kunnen gebeuren...

Tips bij een ongeval op de piste

• Noteer altijd de gegevens van degene die je heeft aangeskied. Beter nog: maak een foto van zijn/haar ID-bewijs
• Wees niet eigenwijs en denk niet te snel ‘dat het allemaal wel meevalt’: de fysieke schade kan erger zijn dan je denkt. Door toch nog even snel naar beneden te skiën, kan een blessure alleen maar erger worden. Neem daarom geen risico en waarschuw de hulpdiensten
• Als veroorzaker van een ongeval op de piste riskeer je een boete of zelfs gevangenisstraf als je er vandoor gaat zonder je gegevens achter te laten en zonder je te bekommeren om het eventuele slachtoffer. De regels van de internationale skifederatie FIS en de autoriteiten in de Kitzbüheler Alpen (waar Fieberbrunn onder valt) zijn hier duidelijk over. Lees ook dit artikel over de gevolgen van doorskiën na een ongeval, niet alleen als dader/slachtoffer maar ook als getuige