“Nou wel koud hoor, het kan vrijdag en zaterdag wel -26 worden” antwoord ik de steward, als deze vraagt hoe koud het wel niet in de Oostenrijke Alpen wordt. “Wat?! Min 26? Waar?” roept een man twee rijen voor mij verbaasd, terwijl zijn rijgenoten ook verschrikt omkijken. “In Oostenrijk!” antwoord ik hen. Het is duidelijk, niet iedereen in het Transavia vliegtuig van Amsterdam naar Innsbruck is even goed voorbereid op de kou die komen gaat.
Ontspannen reis
Ik vertrok vorige week woensdag op tijd vanuit mijn thuis in Amsterdam omdat ook bij ons de winter heeft toegeslagen en dit de reistijd met het openbaar vervoer behoorlijk verlengt. En inderdaad het ritje naar Schiphol wat mij normaal nog geen 25 minuten kost, duurt nu 1,5 uur door het niet rijden van trams en treinen. Op Schiphol aangekomen blijkt dat ook het vliegtuig een half uurtje vertraging heeft. Alle tijd om nog even een broodje te eten voordat ik het vliegtuig in ga.
Op naar St. Anton
Aangekomen op het, tussen de besneeuwde Alpen gelegen, vliegveld van
Innsbruck, pak ik snel de bus naar de plaatselijke Hauptbahnhof. Vervolgens vertrekt hier bijna ieder uur een trein die je in een uur en 10 minuutjes naar het centrum van
St. Anton
brengt. Nadat ik snel mijn spullen in mijn kamer heb gelegd, zit ik om half 8 met een schnitzel en een biertje in een gezellige Stube met mijn reisgenoten. Toch wel een ontspannen dagje zo!
Vroeg beginnen maar
Nadat het de vorige avond niet gek laat is geworden (de wekelijkse ski-show ging helaas niet door, maar de live muziek in de naast gelegen kroeg Piccadilly gelukkig wel) staan we de volgende morgen vroeg klaar bij de mooie Galzigbahn om het gebied van St. Anton te ontdekken. Mijn skiënde reisgenoten, die hier al een paar dagen zijn, hebben mij al gek gemaakt met verhalen over de sneeuw. Het Snowplaza team was hier afgelopen december al voor de seizoensopening, maar toen moesten we het nog doen met een beperkt aantal liften en een nog beperktere hoeveelheid sneeuw. Hoe anders is dit nu, volgens de lokale metingen ligt er in het dorp 1,5 meter en op de top van de berg zeker 5!
Uitstekende off-piste mogelijkheden
Het gebied rond de Arlberg is bekend om zijn vele off-piste mogelijkheden en skiroutes (niet geprepareerde afdalingen). Met deze hoeveelheid sneeuw ga ik als snowboarder zeker aan mijn trekken komen! Het lawinestufe (gevaar) is voor vandaag en de aankomende dagen 2, wat inhoudt dat de kans op een lawine niet zo groot is en de meeste skiroutes open zijn! Met de kou valt het vandaag met-16 nog enigszins mee, maar morgen en overmorgen belooft het kouder te worden.
Eindelijk boarden
Het sneeuwt vandaag, net als de afgelopen dagen, nog aardig door. Dat is mooi want op veel plekken buiten de pistes zijn anderen mij al voor geweest. Gelukkig is er nu weer een verse laag van bijna 30 cm gevallen en nodigen de bergen weer aardig uit om 'beboard' te worden.
Nadat we met de Galzigbahn boven zijn aangekomen zien we dat het nog lekker rustig is en we besluiten meteen naar de op 2660 meter hoogte gelegen Schindler Spitze te gaan. We zitten bijna als enige in de lift en ook de pistes naar beneden zijn heerlijk rustig zodat we de eerste paar uur flink wat kilometers kunnen maken. Omdat het zo hard sneeuwt, is het zicht niet al te goed en ook de vingers en tenen beginnen koud te worden. We besluiten na een kleine 2 uur ons te verwarmen aan een warme choco in het op 1400 meter gelegen dorpje
Stuben. Hier zie je pas goed hoeveel sneeuw er gevallen is in dit gebied!
Stuben, één grote speeltuin
Nadat we weer helemaal zijn opgeladen besluiten we het gebied bij Stuben uit te proberen. Dit loopt tot 2400 meter en is niet heel groot, maar het is er heerlijk rustig en er is ongelooflijk veel diepsneeuw! We kunnen hier heerlijk spelen op en naast de pistes en vergeten dan ook bijna dat het weer tijd is voor de lunch. In de middag besluiten we te blijven skiën en boarden in de buurt van St. Anton zelf. Hier beleven we veel plezier in de diepe sneeuw van skiroute 3. Deze route loopt onder de Galzigbahn door en heeft naast een buckelpiste ook aan beide kanten bomen waar nog geweldig veel diepe sneeuw ligt.
Wat gaat zo'n dag toch snel voorbij
Ook loopt deze route praktisch langs de andere trekpleister van St. Anton: De Mooserwirt! Omdat we er vanochtend al bijtijds bij waren, besluiten we rond half 4 ons te mengen tussen de hossende menigte. Al snel is de kou vergeten en blèren we uit volle borst mee met “Du hast die haare schön!”. Wat een heerlijk eerste dagje.