Het is tweede kerstdag. De familie heeft het prima naar hun zin in Oetz , maar wij willen ook graag het skigebied van Kühtai leren kennen. Kühtai is het hoogste dorp van Oostenrijk en ligt – behoorlijk geïsoleerd - op ruim 2.000 meter hoogte. Vanuit Oetz rijd je er in 20 minuten naartoe. Het is een mooie rit door een prachtig besneeuwd landschap. Ook het skigebied is absoluut de moeite waard.
Kühtai ligt prachtig tussen de bergen verscholen.
Sneeuwkettingen
Het eerste stuk van de weg naar Kühtai is behoorlijk steil. Ik kan me voorstellen dat je hier nog wel eens je kettingen om moet leggen als het flink sneeuwt. Wij hebben geluk, het heeft 2 dagen geleden voor het laatst gesneeuwd en de weg is schoon. Alleen bij het plaatsje Ochsengarten – halverwege Oetz en Kühtai - is de weg wit, maar dit geeft het kleine plaatsje extra charme. Kühtai is trouwens ook gemakkelijk per bus bereikbaar vanuit Oetz en Ochsengarten. We komen rond 10.00 uur aan in Kühtai en parkeren bij de Kaiserbahn, die aan de zonzijde van het dal ligt.
Sporen trekken onder de Kaiserbahn.
Voornamelijk rode pistes
Kühtai ligt in een dal en aan beide kanten van dit dal liggen diverse liften en pistes. We zien tussen de pistes veel onverspoord terrein en kiezen ervoor om eerst met het snowboard een paar poederafdalingen te maken. We nemen de Kaiserbahn omhoog, een moderne en snelle gondel en knallen een paar keer door heerlijke poeder naar beneden. Er is hier een mooie skiroute onder de gondel die we ook uitproberen. De pistes rond de Kaiserbahn zijn de moeite waard, ze zijn voornamelijk rood en hier en daar best steil. Door het geringe hoogteverschil – gemiddeld zo’n 500 hoogtemeters – zijn de pistes niet super lang.
Ski-wissel
Rond de middag nemen we de Hochalterbahn om te gaan lunchen bij “Zum Kaiser Maximillian”. Vanuit de lift zien we heerlijke (poeder)afdalingen, dus we besluiten de lunch maar over te slaan. We eten snel een reep in het zonnetje en nemen een paar keer dezelfde afdaling - gedeeltelijk off-piste onder de lift door. Nadat we voor de 3e keer hebben gezegd dat “dit echt de laatste keer is dat we deze afdaling nemen”, boarden we terug naar de auto voor een “ski-wissel”.
Bij de Dreiseenbahn liggen een aantal lange afdalingen.
Lege piste
Op ski’s verkennen we het andere deel van het skigebied van Kühtai. Dit gedeelte ligt grotendeels in de schaduw, waardoor de sneeuw hier van zeer goede kwaliteit is. De eerste piste die we nemen – de nr. 14 - is behoorlijk pittig, maar deze blijkt achteraf dan ook zwart te zijn. Bij de Dreiseenbahn liggen de langste afdalingen van het gebied en deze pistes liggen er aan het eind van de middag nog perfect bij. Om 16.15 uur nemen we de laatste lift en genieten van een lege piste. Er is niemand meer!
Weinig Nederlanders
Hoewel het tweede kerstdag was, hebben we nergens echt hoeven wachten bij de liften en ook de pistes waren niet heel druk. Gezien de kentekenplaten van de auto’s in het dorp komen er veel mensen uit Innsbruck een dagje skiën in Kühtai. Nederlanders heb ik nauwelijks gezien of gehoord. Kühtai is een perfecte bestemming voor een (lang) weekend skiën. Vliegen naar Innsbruck en je staat snel op de (sneeuwzekere) pistes. Voor veel wintersporters is het gebied wellicht te klein voor een hele week. Ik zou me hier echter - zeker met verse sneeuw – makkelijk een week vermaken!
Over Miranda
Eigenlijk is Miranda in het verkeerde land geboren. Wintersport is niet alleen een passie voor haar, je kunt het gerust een verslaving noemen. Ze reist regelmatig af naar de Alpen en praat ons vervolgens bij via haar blogs.