Waarom langs de piste omhoog lopen?
Je hebt vast wel eens een toerskiër gezien die aan de kant van de piste omhoog liep. Op ski’s met een soort langlaufbinding (dus de hak zit “los”) schuift ie de berg op. Ik dacht altijd: “Waar is ie mee bezig, met de lift ben je toch veel sneller?”. Inmiddels heb ik begrepen dat dit over de piste omhoog lopen veelal training is, conditie opbouwen voor “het echte werk”.
Mijn eerste tocht
Aangezien vrienden van mij regelmatig toerskiën en vaak met prachtige foto’s en verhalen thuiskomen vond ik dat ik deze vorm van wintersport ook maar eens uit moest proberen. Vriend A. heeft een route uitgezocht in de Dolomieten in een omgeving waar geen skiliften zijn. Hij en zijn vriendin hebben veel ervaring, dus met hen durf ik dit avontuur wel aan. We hebben echt geluk; er is recent nog een lekker pak sneeuw gevallen en de lucht is strak blauw. Met onze rugzakken op beginnen we aan de ongeveer 3 uur durende tocht naar boven.
Omhoog glijden
Het is even wennen aan deze nieuwe beweging. Je loopt omhoog met een soort langlaufbeweging waarbij je je ski in de sneeuw laat. Onder toerski’s zitten “vellen”, eigenlijk een soort vloerbedekking, die ervoor zorgt dat je niet terugglijdt. Ik heb in het begin de neiging om mijn voet steeds op te tillen, wat een hoop kracht en energie kost. Na een tijdje heb ik het ritme te pakken en lopen we rustig omhoog. De omgeving is fantastisch en de rust is geweldig. Het enige wat je hoort zijn de ski’s die over de sneeuw schuiven. Het voelt of deze berg alleen van ons 5-en is, we komen niemand tegen!
Genieten
Na een paar uur lopen houden we pauze bij een klein verlaten berghutje. In het zonnetje genieten we van onze zelf meegebrachte lunch, want een restaurant kom je hier natuurlijk niet tegen. Na de lunch voelen mijn benen vrij zwaar, de vermoeidheid begint toe te slaan. Als we bijna boven zijn begint de lucht helaas te betrekken. We zien een geweldig poederveld. Het idee dat je na de klim door dit veld naar beneden kan skiën geeft me voldoende energie voor het laatste stuk omhoog.
De beloning
Eenmaal boven trekken we de vellen van onze ski’s, wisselen onze thermoshirts (want je krijgt het erg warm van het klimmen) en trekken onze jassen aan. Dan begint de afdaling, een geweldige beloning na al dat klimwerk. De eerste paar bochten zijn even onwennig, omdat het skiën toch weer een heel andere beweging is. Na het overzichtelijke poederveld komt het moeilijkste deel door het bos; hoe komen we terug bij de auto? A. heeft de route gelukkig goed in z’n hoofd en skiet soepel naar beneden tussen de bomen door. Na een klein uurtje skiën staan we moe maar voldaan weer bij de auto. Normaal gesproken ben ik toch wel een “kilometervreter” en vandaag heb ik “maar” één afdaling gemaakt, maar daar heb ik wel enorm van genoten. Even later zitten we in het zonnetje op het terras na te genieten met een drankje en een enorme schaal salami, rauwe ham en heerlijke kaasjes. Wat een geweldige dag!
Over Miranda
Eigenlijk is Miranda in het verkeerde land geboren. Wintersport is niet alleen een passie voor haar, je kunt het gerust een verslaving noemen. Ze reist regelmatig af naar de Alpen en praat ons vervolgens bij via haar blogs.