Gisteren konden jullie lezen hoe het er in de bus en op de piste aan toe ging. Vandaag weer een portie pistehumor in de vorm van foute outfits, Duitse après-ski hits en buschauffeur clichés. Ga er maar even goed voor zitten.
Broek past niet bij de ski
Maud heeft een nieuwe outfit. Mooi paars jack met bijpassende broek. Eenmaal op de piste kijkt ze eens goed naar beneden en ziet dat de ski’s voornamelijk rood van kleur zijn. ‘Moet je eens kijken hoe dat vloekt’, laat ze verschillende keren luid en duidelijk weten. Na de eerste afdaling is ze opeens verdwenen. Ze ruilt in Saalbach haar ski’s om want ‘die kleuren kunnen echt niet bij elkaar’.
De witte skibroek
Ron kondigt een paar weken voor vertrek aan in een witte broek op de piste te verschijnen. Geen goede keuze, vindt de groep. Hij wordt vervolgens gebombardeerd tot belangrijkste lid van de Village People en krijgt dat uiteraard ieder moment van de dag te horen. Dat maakt indruk, want op dag twee en drie heeft hij opeens een zwarte skibroek aangetrokken... Jammer dat tijdens onze uitgaansavond in de London Pub de discjockey weigert YMCA te draaien.
Duitse vertalingen
Arnoud ergert zich (terecht!) aan al die Duitse vertalingen van Engelse hits en gooit er daarom een schepje bovenop. Zo wordt Smooth Operator volgens hem ‘Sanfte Bedienungsbeamte’ en vertaalt hij Dirty Diana van Micheal Jackson in ‘Schmuzige Diana’. Uit protest zingt hij in een volle gondel ‘Ze loog tegen mij’ van Drukwerk (Harry Slinger) feilloos in het Duits. In de Goass-stall in Hinterglemmm doen we later niet zo moeilijk meer en zingen we massaal ‘Ich bin solo, scheiss egal’ mee op de klanken van Rod Stewarts Sailing.
We kunnen verder!
De techniek van Arnoud is gelukkig erg vooruit gegaan, maar de eerste dag hing Blockbuster (vanwege zijn skijack vol met blokken) nog achteraan. Altijd leuk om dan af te spreken direct weg te skiën zodra de puffende Arnoud zich meldt bij de groep, onder het motto: ‘Jongens, Arnoud is weer, we kunnen verder.
Queen of Sheba
Mea valt een paar keer, maar weet altijd wel een doorslaggevende externe oorzaak te vinden. Zoals: ‘Ik zag in de verte een skischool aankomen’ en ‘om me heen vielen ze als vliegen’. Of: ‘Dat kindje stond in de weg, ik probeerde ‘m echt zo min mogelijk omver te skiën.’ (Kind blijft achter met een bloedneus, maar stond inderdaad hinderlijk in de weg aan het eind van de sleeplift.) Deze zelfde Mea krijgt als bijnaam Queen of Sheba. Wanneer we een stukje moeten lopen, vraagt ze namelijk standaard: Is het nog ver? Ja? Wil iemand dan even mijn ski’s dragen? Absoluut hoogtepunt speelt zich tijdens de lunch af bij een bergrestaurant. Eerst verschijnt er een slungelachtige jongen met een blad vol eten, met vlak daarachter onze Mea. Zet daar maar neer, zegt ze vervolgens tot ons stomme verbazing... De jongen doet precies wat ze zegt.
Fluorescerende skipakken
En dan hebben we het nog niet gehad over de mode van sommige skiërs: ‘Goh, daar gaat weer een liftbediende’ (opvallend rood jack met horizontale witte strepen), ‘Zeker in een kerncentrale gewerkt’ (fluorescerende skipakken. Ja mensen, ze zijn er nog steeds!). Over kleding gesproken: het viel ons op dat de barman van de ‘Kellerbar’ in het hotel de zelfde blouse aan had als vorig jaar, herkenbaar aan de opvallende diagonale strepen. Moet kunnen.
Hallo, hallo hier is het mannetje van de radio...
Tenslotte de buschauffeurs. Die grossieren in clichés, waarmee ze vermoedelijk elk ritje succes hebben omdat er steeds andere mensen in de bus zitten. We noteerden achtereenvolgens: Jan des Bouvrieszakjes, oftewel de plastic kots- en afvalzakjes: ‘Als u misselijk bent, knoop dan de hengsels om uw oren.’ Ook leuk: ‘U heeft bij deze tussenstop een kwartiertje. Maar komt u één minuut te laat dan moet u een liedje zingen, twee minuten te laat: dansje doen, drie minuten te laat: liedje zingen, dansje doen op de plek waar de bus heeft gestaan.’ Het moeilijkst te verteren is de eerste stop in de vroege ochtend. Iedereen in coma, maar daar heeft de chauffeur niet zo’n boodschap aan: ‘Hallo hallo, hier is het mannetje van de radio...’
Iedereen begrijpt: het was een topweekend. Zelf ooit iets dergelijks mee gemaakt? Bleef oma met haar jas aan de stoeltjelift hangen? Stond je oom in z'n onderbroek op de bar te dansen? Laat ons mee genieten!
Over Kees
Skiën is voor Kees als een tweede leven. In het normale leven is hij geen snelheidsduivel, maar op de piste…Hij gaat meerdere keren per jaar naar de bergen. Zijn favoriete skigebieden liggen vooral in Zwitserland.