Beetje moe van gisteren, besluiten we vanochtend even lekker te blijven liggen. Rustig aan ontbijten, vast boodschappen doen en dan de piste op. Voor je het weet, is het dan al 11 uur. En de halve dagkaart geldt in Zermatt vanaf kwart over twaalf. Dus wat doet de Nederlander dan? Juist, even wachten want dit scheelt toch een paar tientjes...
Richting kassa
Vrolijk stappen we exact op tijd richting de kassa. Er staat een flinke rij mensen te wachten. En het lijken ons geen Nederlanders... Vandaag gaan we de Theodulgletsjer op en willen we de hoogste bergbaan van Europa bezoeken, de Klein Matterhorn (3883 meter). Dat hebben we in het verleden al vaker gedaan, maar de bergwereld rondom blijft iedere keer opnieuw ongelofelijk indrukwekkend als je zo hoog zit. Op de website van het verkeersbureau lezen we dat de temperatuur boven aangenaam is: op 3000 meter opnieuw een enkel graadje onder nul. En in Zermatt zelf staat geen zuchtje wind. Laagje minder onder ons jack, geen thermo-ondergoed nodig, geen kousje mee voor onder de helm...
Stoeltjeslift naar Sandiger.
Verkeerde keuzes
Maar het wordt een dag van de verkeerde keuzes. We hebben niet goed gelet op de doorgaans zeer adequate weersverwachting van het verkeersbureau: 's morgens zon, 's middags buien en veel wind. Bovendien maakt de attente dame achter de kassa ons duidelijk dat de halve dagkaart niet geldt voor de Klein Matterhorn. De reden kent ze niet, “maar het staat duidelijk in de folder”. Dat klopt inderdaad. Hiermee willen de bergbanen waarschijnlijk voorkomen dat dagjesmensen (Zermatt is het hele jaar door erg in trek bij grote groepen Aziaten) te goedkoop naar boven gaan...
Het begint te sneeuwen
We laten ons niet uit het veld slaan en gaan met de Matterhorn Express via Furi en Schwarzsee naar Trockener Steg (ruim 3000 meter). Sinds vorig jaar kun je in één keer vanuit Zermatt naar het eindstation. De cabines gaan flink heen en weer en het begint ook te sneeuwen. Opeens kunnen we ons goed voorstellen dat de cabinebanen in het gletsjergebied om veiligheidsredenen regelmatig worden stilgezet. We trekken in de lift vast alle ritsen dicht en skiën richting de Furgstattel-stoeltjeslift, die meestal in oktober al open gaat. De lift brengt ons naar 3365 meter. Eenmaal boven kijk je de diepte in naar Italië: Breuil-Cervinia lacht ons vast toe. Vrijdag staat dit op het programma. De rode afdalingen langs de lift zijn niet moeilijk, ook niet onder deze barre omstandigheden. Op de een of andere manier is het zicht nog wel OK en de versgevallen sneeuw maakt dit een heerlijke stabiele afdaling. Maar later op de middag is het zicht nagenoeg nul. Je skiet dan echt op je gevoel naar beneden, het enige dat je ziet is één grote witte vlakte zonder zichtbare hoogteverschillen. Maar de piste blijft geweldig, heerlijk zacht. Als we afdalen naar Furgg en Schwarzsee merken we het verschil: een paar honderd meter lager zijn de pistes weer hard en hier en daar ijzig.
Barre omstandigheden
De rode afdalingen langs de lift zijn niet moeilijk, ook niet onder deze barre omstandigheden. Op de een of andere manier is het zicht nog wel OK en de versgevallen sneeuw maakt dit een heerlijke stabiele afdaling. Maar later op de middag is het zicht nagenoeg nul. Je skiet dan echt op je gevoel naar beneden, het enige dat je ziet is één grote witte vlakte zonder zichtbare hoogteverschillen. Maar de piste blijft geweldig, heerlijk zacht. Als we afdalen naar Furgg en Schwarzsee merken we het verschil: een paar honderd meter lager zijn de pistes weer hard en hier en daar ijzig.
Skileraren in actie.
Air Zermatt
Het teleurstellende gevoel dat vandaag alles fout gaat, begint langzaam weg te ebben. OK, we hebben het best koud en de sneeuw striemt in ons gezicht. Maar het skiën gaat geweldig en er is onderweg ook nog iets te zien. De Air Zermatt oefent met een helikopter in het redden van mensen vanaf de gletsjer en scheert over onze hoofden. Een aanrader is de DVD-serie Die Bergretter waarin een filmploeg alle spectaculaire reddingen volgt van gewonde skiërs en bergbeklimmers.
Klik hier voor een indruk van de DVD over Die Bergretter.. Ook de skileraren krijgen vandaag bijles. Ze moeten allerlei circusachtige trucs uithalen en hun bochtenwerk wordt uitgebreid getest. Sommigen gaan flink onderuit, de selectiecommissie kijkt kritisch. En dan moet het seizoen nog van start gaan...
Walliser Teller
Aan het eind van de middag nemen we bij Furgg de cabine terug naar Schwarzsee, waarna we aan de lange dalafdaling beginnen. De bospiste is hier en daar flink steil en ijzig, maar wel goed te doen. Eenmaal beneden kom je in een heel rustig zijdal. Voordat we weer in de bewoonde wereld arriveren, genieten we een minuutje van de oorverdovende stilte. Wat een verschil met de hectiek op de gletsjer! De winst van de halve dagkaart zetten we in bergrestaurant Furri om in een heerlijke Walliser Teller met rookvlees en kaas. Plus een welverdiend biertje.
Over Kees
Skiën is voor Kees als een tweede leven. In het normale leven is hij geen snelheidsduivel, maar op de piste…Hij gaat meerdere keren per jaar naar de bergen. Zijn favoriete skigebieden liggen vooral in Zwitserland.