Arosa-Lenzerheide: wandelen waar je ook kunt skiën

Gigi von Arosa. Een gebruinde, gespierde en uiterst charmante skileraar. Geen piste is hem te moeilijk en er is geen vrouw die niet verliefd op hem is. Gigi von Arosa schijnt één van de grootste après-skihits uit jaren zeventig in Zwitserland te zijn geweest. Ik had nog nooit van hem of het nummer gehoord.

Bekijk hier het nummer van Gigi op Youtube >>

Het Gigi wandelpad

Helaas gaan we niet met Gigi op pad, maar we gaan wel náár zijn pad. De beste man is kennelijk zo beroemd dat er een wandelpad naar hem vernoemd is. Dat vind ik dan wel frappant, een wandelpad vernoemen naar een skileraar. Het voelt gek om mijn wandelschoenen aan te doen, terwijl ik ook mijn skischoenen kan aandoen. Het voelt gek om niet mijn ski's in de Hörnli-gondel te zetten, maar er gewoon in te stappen. Het voelt gek, maar ik probeer me open te stellen voor een wandeltocht op een dag waarop ik ook kan skiën.

Urdenbahn

Eenmaal bovenaan de Hörnli in Arosa zien we de verbindingslift Urdenbahn die ons naar Lenzerheide brengt. De verbinding van beide skigebieden heeft meer dan veertig jaar geduurd. Als je naar de lift kijkt, vraag je je af waarom het besluit zo lang op zich heeft laten wachten. De lift gaat niet eens omhoog, horizontaal brengt hij ons van top naar top. 'Na jaren overleg is er voor deze verbinding gekozen omdat de natuur zo niet wordt aangetast', legt Petra van Graubünden Toerisme uit. En dat is waar. De lift is bijna geheel van glas en terwijl hij ons naar de andere kant transporteert zien we niets anders dan dikke pakken onaangeraakte sneeuw.

De Urdenbahn verbindt Arosa met Lenzerheide sinds vorig winterseizoen

Mottahütte

Boven aangekomen gaat mijn skihart sneller kloppen. Overal waar ik kijk, zie ik pistes. Rode, zwarte, buckels: alles wat mijn hartje begeert. Terwijl ik me realiseer dat ik mijn wandelschoenen in plaats van mijn skischoenen aan heb, daalt mijn hartslag weer. We wandelen een kleine tien minuten naar de Mottahütte om te gaan lunchen. Het is een hip bergrestaurant waar schapenvachtjes over de houten bankjes gedrapeerd liggen. Moderne muziek klinkt over het terras en het personeel draagt felgekleurde, gebreide mutsen met het logo van het restaurant. Ik bestel Polenta. Een van oorsprong Noord-Italiaans gerecht, maar wat volgens Petra door veel Zwitserse boeren gegeten werd. Het gerecht is eenvoudig en was vroeger dan ook voedsel voor de armen, maar de structuur en de smaak doen het mij smaken als een viersterrenmaaltijd. Buikje rond, hup weer in de benen.

De bar bij de Mottahütte

Gigi und Heidi

We komen bij het pad van Gigi aan. En wat blijkt: Gigi is niet alleen. Het pad is van Gigi en Heidi, en symbool voor de verbintenis tussen Arosa en Lenzerheide (Heidi-Lenzerheidi). Der Heidi und Gigi Weg brengt wandelaars door het hele gebied. De gehele wandeling duurt meer dan vijf uur, maar er zijn ook verkorte routes mogelijk. Als we over de Winterwanderweg lopen vergeet ik bijna dat ik geen ski's aan heb. De paden voeren ons langs de pistes en over de skipaden. De skiërs zijn in het begin even wennen, maar het is veilig en als wandelaar krijg je zo echt het wintersportgevoel mee. Een groot voordeel: als wandelaar kun je gewoon met de rest van het wel-skiënde gezelschap op de piste afspreken en je kunt ze zelfs af en toe spotten.

Het is even wennen: wandelen tussen de skiërs

Oude legendes

Terwijl Gigi en Heidi via hun gezamenlijke weg ons het gebied laten zien, snap ik ineens waarom het pad naar de inmiddels wat verouderde legendes vernoemd is. Ze zijn misschien geen twintig meer, maar nog altijd sportief en gek op de bergen. En ik kan alleen maar hopen dat ik, en met mij vele anderen, hier net zo lang van kunnen blijven genieten als ze de legendes oud zijn.

Lees ook het eerste blog van Lisa over deze reis >>

Deze reis werd mede mogelijk gemaakt door:
Graubünden Toerisme
Zwitserland Toerisme
Swiss International Air Lines
Swiss Travel System