Twee weken geleden was ik in het Stubaital. Eigenlijk niet om te skiën, maar om te wandelen, mountainbiken en relaxen. Maar ja. Als de gletsjer zó dichtbij is, en er zelfs nog verse sneeuw is gevallen dan moet ik er natuurlijk toch even de ski’s onderbinden. En dat heb ik dus ook gedaan. Een paar uurtjes wintersportgevoel in juni, heerlijk!
Het is erg rustig
Tijdens onze eerste dag in het Stubaital gaan we wandelen in het ‘skigebied’ van Schlick 2000. Het is een bewolkte en koude dag, en in de middag begint het zelfs te regenen. Niets hier doet mij denken aan een ‘zomervakantie’. “Als het hier al zo koud is, dan sneeuwt het op de gletsjer zeker”, mijmer ik. Richard is niet om te praten. Hij heeft een mountainbiketoer in z’n hoofd, dus om 08.00 uur de volgende ochtend rijd ik in m’n eentje naar de gondel van de Stubaier Gletscher. Ik ben hier vaker geweest, meestal in de herfst of in de winter. Dan was het vaak erg druk. Nu niet. Ik kan op 100 meter van de lift parkeren en het zijn voornamelijk skiteams die zich voorbereiden op een ochtend skiën. Gekleed in een dikke wandelbroek en dun donsjasje stap ik in de lift naar boven. Het is onbewolkt; ik heb er zin in!
Daar sta ik in m'n wandelbroek op een zeer rustige gletsjer
De liften draaien langzamer
Het gletsjerskigebied is geopend tot Gamsgarten op 2.600 meter. Hier bevindt zich ook de skiverhuur. Terwijl het bij dit bergstation in het seizoen vaak erg druk en chaotisch kan zijn, heerst hier nu ook rust. De medewerker bij de verhuur zegt dan ook met een lach: “Als je straks nog andere ski’s wilt proberen, kom gerust even terug. Dan heb ik ook iets te doen.” Al in de eerste stoeltjeslift valt het me op dat ze de liften langzamer laten draaien dan in de winter. Logisch, dat kost minder energie, er zijn geen wachtrijen, maar het kost dus iets meer tijd om boven te komen. Dat is geen straf, ik zit lekker in het zonnetje van de omgeving te genieten.
Een paar centimeter verse sneeuw naast de lift
Snelheidsduivels
De eerste paar honderd meter van de piste zijn geweldig. Er is echt een paar centimeter verse sneeuw gevallen. Daaronder zijn de pistes bikkelhard. Oef, dat is even wennen. Op deze hoogte regende het dus ook gisteren. Voor de vele skiteams die trainen op de gletsjer zijn de omstandigheden prima. Zij houden van harde pistes. Het valt me op dat er naast skiteams voornamelijk goede skiërs op de gletsjer zijn. Er is ruimte om lekker te knallen en carven en bijna iedereen heeft het gas er flink op. Ik zie één beginnersgroepje op de piste en ik voel bijna een soort van medelijden. Het is vast niet zo relaxed als iedereen met topsnelheid langs je heen skiet.
Brede en lege pistes om voluit te carven
Zomergevoel
Na een uurtje skiën worden de pistes wat zachter. Persoonlijk vind ik dit wat prettiger. Het voordeel van skiën in je eentje is, dat je heel veel kilometers maakt. Je hoeft immers op niemand te wachten. Zo rond 12.00 uur word het echt papperig. Op het moment dat ik besluit dat het mooi is geweest voor vandaag, trekken er dikke wolken over. Binnen een kwartier is de gletsjer gehuld in dikke mist. Ik breng de ski’s terug en sluit mijn ski-ochtend af met een verse Apfelstrudel met vanillesaus. Ook die smaakt prima in juni. Ik vond het een leuke ervaring om zo laat in het seizoen nog te skiën. Rond 14.00 uur ben ik weer terug in Fulpmes. De zon breekt weer door. Ik trek m’n korte broek aan en ga lekker op het terras zitten. Het zomergevoel is weer terug!
Over Miranda
Eigenlijk is Miranda in het verkeerde land geboren. Wintersport is niet alleen een passie voor haar, je kunt het gerust een verslaving noemen. Ze reist regelmatig af naar de Alpen en praat ons vervolgens bij via haar blogs.