Ieder wintersportland heeft zo zijn eigen (piste)gastronomie. In Oostenrijk geniet ik van de Tiroler Gröstl, in Zwitserland van de kaas-fondue en Italië staat bekend om de overheerlijke pasta’s. Toch zie ik tot mijn afgrijzen dat de borden friet niet aangesleept kunnen worden.
Bah, bah, bah!
Zonder enige jaloezie kijk ik naar die borden vol kleffe patat, terwijl ik een bord Kaiserschmarren smakelijk naar binnen werk. Wat is er nou zo lekker aan die friet op de piste? Vertel mij dat eens? Wat ik zie zijn frieten die druipen van het vet en er droevig bijliggen omdat ze zo ontzettend slap zijn. Alsof dat niet genoeg is, wordt de patat ook nog eens verzopen in een flinke plas ketchup en/of zure mayonaise. Om het geheel af te maken gaat er een lading zout over, waar ik in Nederland mijn stoep ijsvrij mee kan houden. Mouwen opstropen en aanvallen maar! Binnen no-time is het bord leeg doordat ieder patatje verorberd wordt alsof het de laatste kan zijn. Eet smakelijk…
Zo kan het ook!
Met een glimlach kijk ik weer naar mijn bord waar ik de met liefde bereide schmarren op zie liggen. Ik neem rustig een hapje en een slokje van mijn skiwasser. Familie Pommes Frites, probeer nou ook eens wat anders!
Wat is er nou zo lekker aan friet op de piste? Kunnen jullie mij dat vertellen? Ik hoor graag, ook al kan ik het me niet voorstellen, wat ik mis!
Over Thijs
Tijdens de wintersport staat Thijs het liefst ’s ochtends als eerste bij de lift en komt hij als laatste weer beneden. Tussendoor is er altijd tijd voor een goede Apfelstrudel of Schnitzel. Ook de après-ski slaat hij niet over.