Bij Seefeld dacht ik altijd direct aan langlaufen, mondain en prijzig. Dit Oostenrijkse dorp is erg populair bij de Nederlandse wintersporter. Hoogste tijd dus om de Olympiaregion Seefeld te bezoeken tijdens de Snowplaza Ski Safari. Niet alle vooroordelen bleken waarheid én: ik kreeg spontaan zin om een keertje te langlaufen!
Hier kom je niet alleen om te skiën
Seefeld ligt op korte afstand van Innsbruck op een zonnig hoogplateau in een prachtige bergwereld. Als wij arriveren zien we helaas niets van al dit moois: het sneeuwt… De sneeuw geeft het toch al sfeervolle dorp nog meer uitstraling. Het valt direct op dat in Seefeld lang niet iedereen komt om te skiën. We zien veel langlaufers door het autovrije centrum lopen, maar ook mensen die duidelijk niet van de piste afkomen. Netjes gekleed zijn zij aan het winkelen of bezoeken een bar. Het is midden op de middag en het is gezellig druk en levendig in het centrum. Wat ook opvalt is dat het publiek hier over het algemeen wat ouder is, maar dat kan ook te maken hebben met het feit dat het nu laagseizoen is.
In Seefeld is het ook 's middags gezellig druk op de terrassen
Gemoedelijke pistes tussen de bomen
De volgende ochtend pakken we onze ski’s en gaan op weg naar één van de twee kleinere skigebieden die bij het dorp liggen. Wij kiezen voor de ‘grootste’ van de twee: Rosshütte met zo’n 20 km aan pistes. De afdalingen zijn over het algemeen gemakkelijk en lopen gemoedelijk door de bossen. Op een dag als vandaag (het sneeuwt nog steeds!) is dit erg fijn, want het zicht is prima tussen de bomen. Tja, eerlijk is eerlijk: heel uitdagend is het skigebied niet. Er liggen twee zwarte pistes op de Seefelder Joch, maar door de mist slaan we die maar even over. We zien hier veel toerskiërs door het gebied omhoog klimmen, in de meeste skigebieden is dit verboden, maar het mag hier gewoon.
Apfelstrudel bij de Reitherjoch Alm
Een absolute aanrader is de berghut Reitherjoch Alm. In deze knusse hut eten we één van de beste Apfelstrudels die we ooit hebben geproefd. Warm geserveerd in een pannetje met vanillesaus, hmmmm. De volgende dag hebben we meer geluk qua weer: de zon schijnt. We gaan terug naar de Rosshütte en verbazen ons over het prachtige uitzicht, waarvan we gisteren niets konden zien. Wat zijn de bergen hier mooi! De blauwe afdaling 2 is met dit zonnige weer onze favoriet; heerlijk uitzicht, super breed en perfect om te carven. Ook slalommen we nog even tussen de palen door voor onze eigen skimovie. Het andere skigebied Gschwandtkopf is met veel blauwe pistes heerlijk voor beginners en families. In het dorp ligt een prachtige zonnige oefenweide en een kinderland. Ook bij het dalstation van de Rosshütte ligt een mooi nieuw kinderland.
De heerlijke brede piste nr. 2
In het dorp ligt een mooi zonnig kinderland
Rust en wellness
In Seefeld komt er een bepaalde ‘rust’ over ons heen. Omdat het skigebied niet zo groot is en er hier nog zoveel andere activiteiten zijn. We wandelen ’s middags een beetje door het dorp, kijken bij het langlaufen, de ijsbaan en ook is er een polowedstrijd. Tevens nemen we de tijd uitgebreid te lunchen op het terras in het dorp, en we zijn duidelijk niet de enigen die het een beetje rustig aan doen hier. Verder bieden veel hotels – en het Olympiabad – een uitgebreide wellness. Buiten zwemmen in warm water, lekker de sauna in en een boekje lezen. Het is eigenlijk heel fijn dat het hier niet allemaal om het skiën draait.
Terug om te langlaufen
Seefeld is een leuke bestemming voor een allround wintervakantie. Pistekilometervreters hebben hier niets te zoeken, maar families, langlaufers, winterwandelaars en liefhebbers van wellness zeker wel. Oh ja, en duur? We vonden het eigenlijk heel erg meevallen. Een Schnitzel konden we vinden voor minder dan € 12,- en ook de Käsespatzle was te bestellen voor minder dan € 10,-. Wij gaan zeker nog een keertje terug om te langlaufen, dat zag er hier echt zo mooi uit. Ik heb het nog nooit gedaan, maar wil het hier zeker eens proberen.
De volgende keer niet terug om te snowboarden of te skiën, maar om te langlaufen!
Over Miranda
Eigenlijk is Miranda in het verkeerde land geboren. Wintersport is niet alleen een passie voor haar, je kunt het gerust een verslaving noemen. Ze reist regelmatig af naar de Alpen en praat ons vervolgens bij via haar blogs.