Het is eind december. Samen met twee collega’s zit ik in de stoeltjeslift. Naast ons zit een onbekende man. We hebben het over onze plannen voor oud en nieuw. Dan begint de onbekende man tegen ons te praten: “Dat is ongezellig – oud en nieuw vieren zonder je familie en vrienden”. We kijken elkaar aan en beginnen hard te lachen. “Maar dit zijn mijn nieuwe vrienden!” roepen we uit.
Skileraren onder elkaar
Sinds begin december ben ik in Sölden (Oostenrijk) waar ik werk voor één van de zes skischolen die dit dorp rijk is. Samen met 12 andere ski- en snowboardleraren woon ik in het “Personalhaus”. Nu brengt dat waarschijnlijk direct van die waanbeelden over studentenhuizen, feestjes tot ’s avonds laat en koelkasten die niet door de Keuringsdienst heenkomen, maar dat is hier gelukkig niet het geval. Het huis waarin ik woon is vorig jaar nieuw gebouwd en ligt op ca. 50 meter van de Giggijoch-gondel. We wonen hier met een aantal Nederlandse meiden en jongens, een dame uit de Oekraïne, een man uit Tsjechië, een aantal Oostenrijkers en een Israëliër. Heerlijk internationaal dus! De leeftijd varieert van 19 tot 45 jaar. Er zijn kamers met een eigen badkamer, kamers die badkamers delen en er is een grote gemeenschappelijke woonkeuken waar de verhalen van de dag doorgenomen worden.
Eén grote familie
Die verhalen gaan over het algemeen over de werkdag zelf, over de groep die je les hebt gegeven, over de ouders van de kinderen in je groep, over de skischool, over collega’s.. en natuurlijk gaat het ook over gisteravond, want ja, daar ben je skileraar voor toch. Eigenlijk zijn we in deze korte tijd al één grote familie geworden. Natuurlijk denkt iedereen af en toe aan thuis. Maar aan de andere kant voelt het hier ook ‘thuis’. We delen lief en leed, in het huis blijft niets geheim voor elkaar. En daarnaast delen we natuurlijk de liefde voor de sneeuw, de bergen en de pistes.
Stiekem best gezellig
Oud en Nieuw was ontzettend gezellig. Samen met een heleboel andere leraren hebben we de werkdag afgesloten met een tocht langs alle hutjes die langs de dalafdaling liggen. De stemming zat er al snel goed in. Tijdens het diner kwamen ook andere collega’s naar het personalhaus, waar we met ongeveer 30 man gezellig hebben gegeten – iedereen had wat lekkers mee. Om 0:00 uur stonden we met zijn allen buiten op de brug in het centrum van Sölden. Sölden ligt in een smal dal, omringd door zogenoemde “dreitausenders”. Vanaf die brug middenin het centrum was er dan ook overal waar je keek vuurwerk, zowel vanuit het dorp als vanuit de berghutjes. Een ontzettend mooi gezicht! En eigenlijk was het een heel gelukzalig moment met allemaal leuke, lieve nieuwe mensen om ons heen in een witte wereld waar we allemaal doen wat we het liefste doen: wintersporten. Dus voor de onbekende meneer uit de stoeltjeslift: het was stiekem best heel gezellig!
Lenneke werkt voor Snow Experience dat skisafari’s organiseert in de grote Oostenrijkse skigebieden en daarnaast runt ze reisbemid-delingsbureau Op Reis. Deze winter houdt ze ons op de hoogte van haar belevenissen in de wintersportdorpen, bij de skischool of in de kroeg.