Freeriden in Livigno

Livigno, is wellicht niet het bekendste skigebied van de Alpen, maar naar mijn idee zal het niet lang meer duren voordat het in één adem wordt genoemd met skigebieden zoals Ischgl, Saalbach en Sölden. De moderne manier waarop het zich presenteert in de wintersportmarkt heeft namelijk een gelijkenis. Wat mij persoonlijk aanspreekt, is dat de focus in Livigno meer ligt op adrenaline, actie en topsport. Dat alles heb ik zelf mogen mee maken tijdens mijn reis naar Livigno. In dit weblog vertel ik je alles over de bijzondere en spannende activiteiten waaraan ik toen heb deelgenomen.

Het Freeride Project van Livigno

Kosten nog moeite worden momenteel gespaard om dit imago te onderhouden en te versterken. Livigno heeft een aantal jaar geleden dan ook een innovatief freeride Project geïntroduceerd. Ik ben uitgenodigd voor het jaarlijkse outdoor-media-evenement. Met een groep van ongeveer 35 journalisten uit zeven verschillende landen gaan we een aantal dagen op pad om het freeride project zelf te beleven. Onder begeleiding van een aantal ervaren lokale gidsen en een full time lawine expert trekken we erop uit om te genieten van de Italiaanse poeder op de hellingen van Livigno.

Voor het eerst toeren op een splitboard

Ik heb voor het eerst een splitboard onder mijn voeten. Splitboards hebben een tijd lang niet zo’n best imago gehad. Sinds een aantal jaar zijn er echter versies op de markt, die eindelijk geschikt lijken te zijn om écht mee te toeren en te freeriden. Dit is dus een hele mooie mogelijkheid om eens een modern splitboard te testen. De eerste keer het board uit elkaar halen is een beetje zoeken. Klipje boven, klipje onder, klipjes in het midden en dan de bindingen losmaken en weer vastzetten. Nadat ik het een aantal keer heb gedaan, gaat het eigenlijk vrij vloeiend.

Handtekeningen zetten in de maagdelijk witte Italiaanse poeder

Het lopen op een splitboard gaat prima. De boots zitten comfortabel en de ‘ski’s’ zijn lekker kort en wegen niet veel. Er ligt een goede laag verse sneeuw, de lucht is strakblauw en het uitzicht is fenomenaal. Betere omstandigheden kunnen we ons niet wensen! Boven op de top loop ik nog wat te hannesen om het board weer in elkaar te krijgen, maar zodra ik de twee helften weer tot een mooi board heb geknutseld, kunnen we eindelijk onze handtekeningen gaan zetten in de maagdelijk witte Italiaanse poeder. Beneden wacht ons een heerlijke lunch en we laten ons de lokale specialiteiten zeer goed smaken.

Toerskiën in de nacht en slapen op de berg

Het meest spectaculaire deel van de trip moet dan nog komen. We dineren boven bij het liftstation van Carosello 3000. Na het diner, rond een uur of negen, worden onze lawine piepers gecheckt, binden we de ski’s onder en zetten we hoofdlampjes op om een mooie nachtelijke tour te maken naar de top van de Monte delle Rezze (2.850 meter). Een verlichte slang van mensen wurmt zich bij een temperatuur van -12 en een lichte sneeuwstorm zigzaggend naar boven. Het ziet er fascinerend uit en ik geniet van elke stap. Het kan me niet lang genoeg duren! Ik merk nu wel dat het zijwaarts omhoog stappen met een splitboard zeer moeilijk is. Ik heb hiermee meteen het eerste echte nadeel ontdekt. We komen rond elf uur aan op de top. Er staat hier een ondergesneeuwde stenen berghut. Binnen worden de handen gewarmd en de thermoshirts gedroogd, want een pyjama hebben de meeste van ons niet meegenomen. Tevens moeten we nog even wachten tot de tenten zijn opgezet.

Slapen op 2.850 meter hoogte

Slapen met vier personen, in een tweepersoonstent op bijna drieduizend meter hoogte, is een heuse belevenis. Het beste deel ervan is het opstaan in de morgen. Er zijn weinig betere uitzichten na het openritsen van de tent, dan de witte toppen van de Alpen. De eerste afdaling van de dag is spectaculair. Door de zon is de sneeuw wat zwaar en moeten we op onze hoede zijn voor lawinies. De rest van de dag worden we op sleeptouw genomen door onze ervaren gidsen. We verkennen de verschillende freeride areas van het gebied. Aan het einde van de dag staat mijn energieniveau volledig in het rood en snak ik naar de geplande relax sessie in het Aqua Grande Active You.

Met het splitboard op de piste

De laatste dag test ik mijn splitboard op de piste. Ik moet wat wennen aan het feit dat je benen wat verder uit elkaar staan, maar het board doet het eigenlijk boven verwachting goed op de vers geprepareerde pistes. Ik kan vrij veel controle houden op hoge snelheid en als de randen iets scherper waren geweest, dan zouden de ijzige stukken ook nog prima gaan. Er zitten een aantal beperkingen aan een splitboard maar het is wat mij betreft een prima optie om vaker mee op pad te gaan.

Lawinepieper checkpoints en informatieborden voor de veiligheid

Het innovatieve Freeride Project dat Livigno heeft geïntroduceerd, zorgt ervoor dat wintersporters continu worden geïnformeerd over de sneeuwstabiliteit door middel van verlichte informatieborden. Daarnaast zijn er in het skigebied verschillende ‘lawinepieper’-check points. Zo doet Livigno er alles aan om de veiligheid van de freeriders te waarborgen. Wel willen wij je aanraden om nooit zonder gids, de juiste materialen en kennis op pad te gaan.

Ik vind Livigno een heerlijk gebied en de echte Italiaanse sfeer is wat mij betreft een dikke plus voor een wintersport. Ik kom graag weer terug!