Nee, ik mag niet discrimineren. Doe ik ook niet. Het is alleen maar een vaststelling: als je met vrouwen skiet, maak je geheid minder pistekilometers. Als je een lang weekend gaat skiën, wil je uiteraard zoveel mogelijk uit je dag halen. Vroeg beginnen, laat eindigen en tussendoor zoveel mogelijk kilometers maken. Maar daar denken de vrouwen in je groep heel anders over.
Opstaan gaat bij hen een stuk gemoedelijker, ontbijten ook. Dan moeten de schoenen worden aangetrokken, altijd een intensieve bezigheid. En of jij dan ook nog even een extra paar ski’s kunt dragen richting skibus... Alles bij elkaar opgeteld, betekent dit dat je niet de eerste lift naar boven kunt nemen. En ook niet de tweede of de derde...
Eerst een kopje koffie
Goed, je bent eindelijk boven. Natuurlijk wil je best eventjes genieten van het uitzicht. Maar niet te lang, want de prachtig geprepareerde pistes liggen op je te wachten. De vrouwen gooien echter roet in het eten. Want, eerst koffie. Kunnen ze gelijk even naar de wc. Koffie en wc? Wat heb je dan net in het hotel gedaan? Het grote wachten begint. Want waar mannen hun toiletbezoek beperken tot een paar minuutjes, lijkt dit bij de dames een eeuwigheid te duren. Eindelijk dan de piste op. De minst snelle skiër in het gezelschap (ja, een vrouw) hangt voortdurend aan de staart. Dat betekent steeds opnieuw... wachten. Uiteraard verbieden de andere vrouwen jou op luide toon niet direct weg te skiën zodra de rode lantaarndrager zich eindelijk meldt. ‘Want dat is zielig en zo houdt ze het nooit vol’.
Gewoon doorskiën? Dacht 't niet!
Het einde van de ochtend nadert alweer. Achter ons klinken voor het eerst vandaag de legendarische woorden: ‘Ik heb honger’. Niks laten merken, denken de mannen. Gewoon doorskiën. Maar dan onderschat je de tactische inzichten van de dames: ‘Jullie mogen best doorgaan, maar wíj gaan híer iets eten. Zou wel zo gezellig zijn wanneer we dat met z’n allen doen. Want we zijn wel als groep op stap.’ Korte samenvatting van de rest van de dag: toilet, paar pistetjes, iets drinken op een terras, toilet, dalafdaling, einde skidag.
Toch wel gezellig
In het hotel pakken de mannen het skikaartje erbij. Kijk, deze liften hadden we vandaag ook nog allemaal kunnen doen. We kijken elkaar meewarig aan en werpen een blik op de dames, die druk met elkaar in gesprek zijn. Mmmm: zo’n gemixt gezelschap... toch wel gezellig.
Over Kees
Skiën is voor Kees als een tweede leven. In het normale leven is hij geen snelheidsduivel, maar op de piste…Hij gaat meerdere keren per jaar naar de bergen. Zijn favoriete skigebieden liggen vooral in Zwitserland.