Vanaf 17 januari is het weer zover, dan storten de beste skiërs ter wereld zich van de Lauberhorn in Wengen. Maar wat gebeurt er nou eigenlijk achter de schermen van zo'n groot, belangrijk evenement? Hoeveel mensen werken er mee aan de organisatie? Wat verdient de winnaar? Hoe lang, steil en gevaarlijk is de piste eigenlijk? Snowplaza heeft de beroemde Lauberhorn-afdaling gemaakt, samen met de directeur van de Lauberhornrennen: Markus Lehmann. In dit weblog lees je de feiten en geheimen van deze beroemde skiwedstrijd in Wengen.
Snelheden tot bijna 160 km/u
De eerste Lauberhornrennen vonden in 1930 plaats, waarmee deze wedstrijd de oudste nog bestaande skiwedstrijd is. Er zijn drie categorieën: de afdaling, de reuzenslalom en de slalom. De afdaling is het bekendst, omdat dit het langste en snelste parcours is van alle Worldcup-wedstrijden. De 4,5 kilometer lange afdaling wordt in zo’n 2,30 minuten afgelegd en er worden snelheden gehaald tot bijna 160 km/u!
Nog meer cijfers
Tijdens de afdaling met de directeur – die uiteraard erg goed kan skiën – kwamen we achter veel interessante cijfers. Zo trekken de Lauberhornrennen gemiddeld ruim 1 miljoen toeschouwers, zijn er in totaal 1817 personen in touw om alles goed te laten verlopen en zijn er 365 journalisten uit 17 landen aanwezig om de wedstrijd te verslaan. De totale begroting voor het evenement bedraagt 5,8 miljoen Zwitserse Franken (€ 4,8 miljoen), waarvan een half miljoen aan prijzengeld wordt uitgekeerd (de winnaars krijgen CHF 100.000.)
Zeer lastige afdaling met sprongen
Op de dag dat wij in Wengen zijn, vindt er op een gedeelte van de piste ook een wedstrijd plaats. Wij mogen tijdens deze wedstrijd onze start maken vanuit het officiële starthuisje. Mede doordat er behoorlijk wat publiek staat, is de start best spannend; niet vallen nu en mooi langs de palen! We passeren de “Russissprong”, waar de wedstrijdskiërs zo’n 30 tot 40 meter door de lucht vliegen, en de “Traversenschuss”, waar ze versnellen van 100 km/u naar 130 km/u. En dat over kleine heuvels en een moeilijke bocht naar links. Je ziet nu pas goed hoe moeilijk de afdaling eigenlijk is. Bij iedere passage heeft Markus een mooie anekdote of uitleg. Erg interessant.
De beroemde Hundschopf
Het beroemdste gedeelte van de Lauberhorn-afdaling is de ‘Hundschopf’. Tussen de rotsen en het vangnet is de doorgang slechts 5 meter breed. En dat op topsnelheid! Een bocht draaien én springen. Dit gedeelte van de afdaling ziet er nu al mega spectaculair uit. Je hebt heel wat moed en techniek nodig om dit deel op hoge snelheid te passeren. Een ander bekend stuk is de “Alpweg”, drie meter breed en bochtig. Daarna komen we bij de passage “Wasserstation”. Met 100 km/u knallen de wedstrijdskiërs onder een tunnel door die veel te laag lijkt. Ik rem af omdat ik nu al het gevoel heb mijn hoofd te stoten...
Kilometers glasvezel
Bij de finish nemen we nog een kijkje in het wedstrijdgebouw, het kloppend hart van de Lauberhornrennen. Hier wordt alles gecoördineerd, hebben de verslaggevers hun plek en staan de vips op het dak. Markus legt uit dat speciaal voor de wedstrijd kilometers glasvezel zijn aangelegd naar het dal bij Lauterbrunnen. Daar staan alle vrachtwagens van de omroepen die het beeld en geluid verder verwerken en ervoor zorgen dat wij thuis kunnen meegenieten. Ik weet zeker dat ik de volgende keer met andere ogen naar een Worldcup-wedstrijd kijk nu ik een kijkje achter de schermen heb gehad. Van 17 tot en met 19 januari 2014 maakt
Wengen
zich voor de zoveelste keer op voor de Lauberhornrennen.
Klik hier voor meer informatie over de Lauberhornrennen >>
Over Miranda
Eigenlijk is Miranda in het verkeerde land geboren. Wintersport is niet alleen een passie voor haar, je kunt het gerust een verslaving noemen. Ze reist regelmatig af naar de Alpen en praat ons vervolgens bij via haar blogs.