Tuurlijk. Iedereen heeft recht op z'n eigen wintersportbeleving. Maar waarom hoort daar nou áltijd harde muziek bij? Bovenop de Zwitserse Diableretsgletsjer ligt op 2800 meter Yeti-palace. Een unieke plek om een paar redenen. Ten eerste 'hangt' het terras van de hut boven een afgrond van zeker duizend meter diepte, ten tweede kun je er werkelijk alle toppen van de Westalpen zien liggen en ten derde komen bij de hut de grenzen van drie kantons samen (Wallis, Vaud en Berner Oberland). Tot zo'n vijftien jaar geleden heette deze geweldige plek gewoon nog Yeti-hut. Meer was het ook niet.
Vijfdehands stoelen
Een gepensioneerde berggids bouwde de hut van allerlei afval en begon – pal naast een enorme rotspilaar - letterlijk een rustplek voor wintersporters. Eten en drinken waren simpel: je kon er alleen een braadworst met brood krijgen. Plus koffie en thee uiteraard. De hut en terras waren iedere middag afgeladen. In de hut brandde een haardvuur, de stoelen waren niet tweede- maar vijfdehands, er lagen oude versleten kleden op de vloer. Het terras kraakte vervaarlijk als je er op liep en de wc was niet meer dan een hokje boven de afgrond. De uitwerpselen vielen richting Derborence, richting Franstaligen (niet symbolisch bedoeld -waarschijnlijk). Maar het was werkelijk een súperplek!
Rumthee
Wij wisten dat je om een uur of drie 's middags op bezoek moest komen. Dan schonk de berggids zijn beruchte rumthee. Dat wil zeggen: een heleboel rum, aangevuld met wat thee... Afhankelijk van zijn stemming en de weersomstandigheden vertelde hij zijn laatste bezoekers van de dag hoe mooi de natuur hier is en welke bergen je allemaal kon zien liggen. Als je geluk had, zag je een steenarend naar z'n nest vliegen, vlak boven de hut. Het onderkomen van de oude gids paste perfect in de fantastische omgeving. De natuur ging z'n gang, de gids en z'n hut hoorden daar gewoon bij.
Prachtig uitzicht vanaf het terras
Er dreunde een zware beat over de besneeuwde gletsjer
Hoe anders was dat toen we een jaar later op weg gingen naar onze gebruikelijke rum-thee. Al op honderden meters afstand konden we horen dat er iets was veranderd. Er dreunde een zware beat over de besneeuwde gletsjer. De gids bleek te zijn overleden en de hut was overgenomen door een jong stel. Buiten stonden enorme geluidsboxen en de hut was ingepakt in metalen platen. Ook het meubilair op het nieuwe terras was modern zilverkleurig. En er zat... niemand. Ook wij pakten meteen onze biezen. De steenarend hebben wij sindsdien nooit meer teruggezien. Inmiddels is de hut omgedoopt tot Yeti Palace en gaan de nieuwe eigenaren gedoseerd om met de muziek. Het uitzicht is nog steeds overweldigend, het terras iets minder gammel en wat minder boven de afgrond. Maar het unieke gevoel van vroeger is jammergenoeg weg.
Weet jij nog plekken waar je rustig kunt lunchen zonder dat je gestoord wordt door keiharde muziek?
Bij 7.25 zie je Yeti-Palace
Over Kees
Skiën is voor Kees als een tweede leven. In het normale leven is hij geen snelheidsduivel, maar op de piste…Hij gaat meerdere keren per jaar naar de bergen. Zijn favoriete skigebieden liggen vooral in Zwitserland.