Oetz: perfecte bestemming voor de hele familie deel I

Eens in de 5 jaar vieren mijn ouders dat ze al zo lang samen zijn, en gaan we met de hele familie op wintersport. Het is altijd een hele klus om een goede accommodatie te vinden én een skigebied waar 3 generaties zich kunnen vermaken. Afgelopen kerstvakantie hadden we gekozen voor Oetz; een overzichtelijk en familievriendelijk gebied. En als de sneeuw het zou laten afweten, dan konden we altijd uitwijken naar de gletsjer in Sölden, maar dat was gelukkig niet nodig. Een verslag van een perfecte kerstweek in Oetz!

Waar is die kerstdrukte dan?

Na een voorspoedige reis – we hadden rekening gehouden met enorme kerstdrukte en sneeuw onderweg – arriveren we al om 06.00 uur ’s ochtends in Oetz. We ontbijten en maken daarna een rondje door het dorp. Oetz ligt aan het begin van het Ötztal onder een enorm imposante berg en is een typisch Oostenrijks wintersportdorp. Er is een kerk en een doorgaande weg met (sport)winkels, hotels en restaurants. Het is niet een heel bruisende plaats, maar wel “gemütlich”. Net buiten het dorp gaat de “Acherkogelbahn” omhoog richting het skigebied Oetz-Hochoetz.

Fijn familiehuis

We hebben geluk - ons huis voor de komende week Haus Blumenhof in het nabij gelegen plaatsje Umhausen – is ’s ochtends al beschikbaar. En terwijl de rest van de familie nog in de file op de Fernpass staat, genieten wij al van de verse sneeuw die er de afgelopen dagen gevallen is. Aan het eind van de middag is iedereen gearriveerd en zitten we gezellig voor het eerst te borrelen aan de grote keukentafel, terwijl de kids aan het sleeën zijn naast het huis.

Ik wil echt niet alleen in een klasje....

Op eerste kerstdag staan we ’s ochtends vroeg bij de lift. Mijn neefjes en nichtjes beginnen om 10.00 uur met de skiles en het is altijd handig om eerst even te oefenen. Hoewel ze het liefste allemaal samen in hetzelfde skigroepje willen deze week, blijkt al snel dat dit niet verstandig is. Er is te veel niveauverschil. Na een goed gesprek (“Ik wil echt niet alleen in een klasje....” ) en het drogen van wat tranen vertrekt de “3e generatie” voor de skiles. Tijdens de lunchpauze verschijnen ze gelukkig alle vier met een smile van oor tot oor bij het restaurant. Complimenten voor de skileraren van Skischule Oetz! Daarnaast zitten ze maar met 6 tot 8 kinderen in een skiklasje, da’s toch best bijzonder voor het hoogseizoen.

Geen wachtrijen

Richard en ik hebben ’s ochtends nog wat poederafdalingen gevonden bij de Wetterkreuzbahn. Dit is een nieuwe stoeltjeslift die lekker snel en comfortabel (zachte stoelen en overkapping) is. Het is eigenlijk helemaal niet druk in het skigebied, we hoeven nergens te wachten. Na de lunch gaan de kinderen weer met hun klasjes op pad en gaan wij (de “2e generatie”) met z’n allen een paar afdalingen doen. De rode piste richting Ochsengarten is een heerlijke lange afdaling, die gedeeltelijk door het bos loopt en niet te moeilijk is. De afdalingen rondom de Wetterkreuzbahn zijn wat steiler, maar goed te doen voor de gemiddelde wintersporter.

Geen blauwe autobahn

Wat ik mis in het gebied van Oetz is een lekkere brede blauwe “autobahn”. Bij het bergstation van de Acherkogel zijn twee korte beginnershellingen met sleeplift en er zijn een paar blauwe bospaden, maar verder kleurt het skigebied voornamelijk rood. Om 15.00 uur is de skiles afgelopen en maken we nog een paar laatste afdalingen met z’n allen. De eerste dag is een succes! Om 16.00 uur gaan we met de lift naar beneden (er is helaas geen dalafdaling in Oetz) en gauw naar huis. Daar wachten opa en oma die vandaag met kleinste neefje Pepijn zijn thuisgebleven. Na de grote verhalen van de skiles rennen de kids direct weer naar buiten; nog even sleeën voor het donker is en we aan moeten schuiven voor het kerstdiner!

Binnenkort deel II van dit reisverslag...