We zijn nog altijd in Alpbach, waar gids Leo ons van de ene verbazing naar de andere stuurt. Vandaag zijn de beste Kaiserschmarrn van Oostenrijk aan de beurt:
We stappen uit in de jaren 30 en treffen een potige dragonder van een jaar of vijfenzeventig met haar op de tanden en handen als sneeuwschuivers waarmee ze vakkundig haar erf sneeuwvrij maakt. Ze onderbreekt haar werkzaamheden en heet ons welkom. “Kaiserschmarrn mit Löffelmilch”, zegt Leo, die voor zichzelf een een uitsmijter en een appelsapje bestelt.
Gitta heeft vaker met dit bijltje gehakt en vertrekt naar de keuken. Ik begin me af te vragen of ze ook gereedschap gebruiken in de slachterij op het erf, of dat Gitta af en toe even binnenstapt om een geitje of een koe een nekslag te geven. En wat als ik straks mijn Kaiserschmarrn niet op kan?
Zorgen voor later, blijkt al snel, want we krijgen een halve liter roze drank voorgeschoteld en de geur die ons tegemoet snelt, vult ons met een combinatie van angst en walging. Het gloeiend hete spul is voorzien van een soeplepel om de vellen op te lepelen en het smaakt zoals het ruikt: als een cocktail van warme fristi met schnapps en glühwein. Mijn koninkrijk voor een glaasje water!
De schmarrn smaken oprecht keizerlijk, maar ik speur vergeefs naar vluchtroutes voor wanneer Gitta zich realiseert dat wij noch de roze ellende, noch de voortreffelijke kaiserschmarrn weg gaan krijgen. Het loopt met een sisser af en meer dan een hartgrondig hoofdschudden blijft ons bespaard.
Leo wil ons nog één ding laten zien voordat hij naar huis gaat. Het imposante Romantikhotel Böglerhof is werkelijk prachtig en we begrijpen zijn oprechte trots. We onderbreken de rondleiding vlak voor de wellnessvleugel om onze zwemspullen te halen en afscheid te nemen van onze vriend. Leo is een held en zijn standbeeld in Alpbach kan niet lang meer uitblijven, of toch op zijn minst de Leo Meixnerstraße.
Leo Meixner: people person, kindervriend, Alpbachtaler.
Het zwembad van hotel Böglerhof is slechts voor de helft overdekt en er is geen hond. De zon is al lang onder en het warme water veroorzaakt een mystieke damp in de koude buitenlucht. De sneeuw die het bad omringt, vervolmaakt het sprookjesachtige decor waar we dit memorabele weekend besluiten. Ons weekend in Wonderland.
Naar de website van het Alpbachtal >>
Afgelopen weekend vond in het Kleinwalsertal de Be...
Lees meer
In de eerste weken van januari maakte ik samen met...
Lees meer
Al jaren zeg ik tegen collega’s en familie dat ik ...
Lees meer
Alpbach is inderdaad net een sprookje. Van alle bebouwing moet de begane grond aan de buitenkant van hout zijn om de authentieke tiroler uitstraling te waarborgen! De moderne Spar is de bewoners dan ook een doorn in het oog.
Met de kerst naar Reith, maar gaan zeker even bij de buren in Alpbach kijken!
Voor de beste Kaiserschmarrn moet je naar Königsleiten! Weet alleen de naam van die tent niet meer, dus bestel ze voor de zekerheid maar bij elke gelegenheid. Ook geen straf!
Voor Coen is wintersport veel meer dan alleen skiën. Het gaat ook om gezelligheid, lekker eten, sportief bezig zijn, eindeloze kaartspelletjes, knusse dorpjes, de frisse berglucht – en als het even kan – de zon!
Top 3
