De toer naar de Pointe du Ratti heeft vertrouwen gegeven voor het vervolg van de toerskitrip door Les Portes du Soleil. Vandaag belooft echter een pittige dag te worden. Dat wordt nog maar eens bevestigd wanneer ik de gordijnen opensla. Het regent en er staat een stevige wind. Na een heerlijk Frans ontbijt bespreken we de plannen voor vandaag. ’s Morgens staat er een ‘rustige’ toer op het programma naar de Col de Cou en in de middag gaan we via Avoriaz richting de Vallee d’Abondance waar we overnachten in een berghut zonder elektriciteit.
Hernieuwde kennismaking
Gisteren rond Les Gets begon ik best plezier te krijgen in het toerskiën. Het zicht was goed, de temperatuur vriendelijk en er was weinig wind. Hoe anders is dat vandaag. Al bij het omdoen van de stijgvellen moet ik even slikken. Dit is echt zo’n dag om aan de rand van het zwembad te blijven liggen. Het regent en de gure wind maakt het er niet aangenamer op. Aan het einde van de Route de la Manche stappen we het bos in richting de Col de Cou. Al snel verandert de regen in sneeuw en wordt het sneeuwdek waar we doorheen ploeteren steeds dikker.
Haperende skitechniek
Dit is dus ook toerskiën. Iedere stap kost kracht en het zicht is minimaal. De top van de Col de Cou zal niet voor vandaag zijn. We besluiten na anderhalf uur om, mede door problemen met het splitboard van mijn reisgenoot, om om te keren. Ook de afdaling is een echte uitdaging. Door het beperkte zicht is het moeilijk om diepte te zien en daal ik voorzichtig af. Op dit soort momenten laat mijn skitechniek me volledig de steek. Een ervaring rijker ben ik echter wel!
Nieuwe moed en energie
Tijdens de heerlijke lunch bij Restaurant La Chamade in Morzine bespreken we de plannen voor vanmiddag. Leggen we een deel van de route met de auto af of houden we ons aan het oorspronkelijke plan? We besluiten om ondanks het weer gewoon met de ski’s en bepakking via Super-Morzine en Avoriaz naar de Refuge des Tinderets te toeren, gelegen in een ongerept dal boven Abondance.
Toeren en skiën in eigen tempo
Het weer is helaas niet beter geworden en nabij Les Lindarets is het weer tijd om de vellen onder de ski’s te doen. We traverseren over de kam bij de Col de Bassachaux en dalen vervolgens af naar de Chalets de Lens. Op dit moment begin ik te beseffen wat voor een middag dit gaat worden. Ons eindpunt is nog lang niet in zicht en de sneeuw en wind zijn nog altijd aanwezig. Ik kies voor mijn eigen tempo, werk de afdalingen voorzichtig af en neem af en toe een slok drinken. Eenmaal bij het Lac de Plagnes ligt de laatste klim door een ongerept dal naar de Refuge des Tinderets op ons te wachten.
Eindelijk bij de Refuge des Tinderets
De tocht door het dal waar geen skilift, mens of teken van leven te ontdekken valt, wordt met iedere stap heroïscher. Ook de spieren en het hoofd beginnen langzaam tegen te stribbelen. Wanneer we in de verte een klein lichtje ontwaren, zien we eindelijk waar we naartoe moeten. De laatste meters zijn behoorlijk zwaar en de intredende duisternis maakt het er niet makkelijker op. Het bereiken van de Refuge des Tinderets waar de gastvrouw met een lamp op haar hoofd al op ons staat te wachten is een bijzonder moment.
Lees morgen meer over het verblijf in Refuge des Tinderets en off-piste skiën rond Châtel.
Over Thijs
Tijdens de wintersport staat Thijs het liefst ’s ochtends als eerste bij de lift en komt hij als laatste weer beneden. Tussendoor is er altijd tijd voor een goede Apfelstrudel of Schnitzel. Ook de après-ski slaat hij niet over.