Toerskiën is een compleet nieuwe discipline voor mij. Toch ben ik als duursporter zijnde altijd nieuwsgierig geweest naar deze vorm van wintersport. In de zomer mag ik graag een berg beklimmen op de racefiets en nu ga ik dat doen op ski’s. De komende dagen verken ik al toerskiënd het skigebied Les Portes du Soleil. Overnachten doe ik achtereenvolgens in Les Gets, Morzine en Châtel. Ook maak ik een tour naar een berghut zonder elektriciteit in de Vallée d'Abondance waar ik één nacht blijf slapen. Mijn eerste ervaringen met toerskiën deel ik op het weblog van Snowplaza.
Puntbindingen en flexibele schoenen
Toerskimateriaal blijkt niks te maken te hebben met materiaal waar je je normaal mee op de pistes begeeft. De toerschoenen die ik krijg aangemeten in de skiverhuur zijn een stuk flexibeler dan normale exemplaren. De schoen blijkt een wandel- en een skifunctie te hebben, zodat je bij het stijgen meer bewegingsvrijheid hebt. In tegenstelling tot normale ski’s is het paar waar ik de komende dag op ga skiën een stuk lichter en zijn er speciale bindingen gemonteerd. Zogenaamde puntbindingen laten de punt van de schoen scharnieren, waardoor de hiel loskomt en je kunt lopen. Eenmaal op de top klik je de hiel vast om af te kunnen dalen.
Tijd voor de stijgvellen
Met de zenuwen van een kind dat voor het eerst op skiles gaat wandel ik richting de lift. Ik had gehoopt eerst een dagje in te mogen komen op de pistes, maar daar geven onze gidsen Chrystelle en Nadine geen gehoor aan. Voor mezelf verzin ik vast excuses als het stijgen of off-piste skiën onverhoopt niet mocht lukken. Het vroege opstaan, de zware lunch, of het wennen aan het materiaal schieten door mijn hoofd. Na de gondel te hebben genomen naar de Mont Chéry skiën we naar de Col de l’Encrenaz. Hier gaan de stijgvellen onder de ski’s en wordt het tijd voor mijn eerste toer.
Pointe du Ratti
Over een glooiend pad maak ik mijn eerste meters op de toerski’s. Vooralsnog valt het totaal niet tegen. Daar komt verandering in wanneer we plotseling afslaan en de sneeuw dieper wordt. Het zweet staat op mijn rug en de rits van mijn jas gaat steeds verder open. Ook de ademhaling wordt zwaarder, maar deze weet ik goed onder controle te houden. Dit is weer eens iets anders dan in een verwarmde stoeltjeslift bovenaan de berg afgezet worden. Toch begin ik er zo langzamerhand plezier in te krijgen. We hebben de berg voor ons alleen en er ligt een prachtige tiefsneeuwafdaling op ons te wachten.
Thee en chocoladekoekjes
Na zo’n anderhalf uur stijgen bereiken we Pointe du Ratti (1923 m). Toch wel een bijzonder moment! Het uitzicht is waanzinnig en ik begin de magie van het toerskiën steeds beter te begrijpen. Helemaal wanneer er uit de rugtassen van de gidsen warme thee en chocoladekoekjes komen. Samen genieten we van het uitzicht en maken we ons op voor de afdaling. Het off-piste skiën op deze brede weide gaat mij goed af en met een smile van oor tot oor kom ik beneden. Mijn eerste ervaring op de toerski’s smaakt naar meer.
Morgen meer over toerskiën in Les Portes du Soleil. Dan gaan we door richting Morzine en overnachten we in een berghut zonder elektriciteit en stromend water.
Over Thijs
Tijdens de wintersport staat Thijs het liefst ’s ochtends als eerste bij de lift en komt hij als laatste weer beneden. Tussendoor is er altijd tijd voor een goede Apfelstrudel of Schnitzel. Ook de après-ski slaat hij niet over.